قدمت کفش در ایران به 4500 سال قبل
برمی گردد. آن وقتها پاپوشی در ایران استفاده می شد که به آن
"غوشنگ" می گفتند. بعد از آن نوبت چارق بود که آثارش را در نقوش باقی
مانده تخت جمشید می بینیم. کفش در آن زمان، محصولی نرم، سبک، راحت و با کیفیتی
مرغوب بود اما تولید کفش در ایران و جهان، بعد از صنعتی شدن، سمت و سوی دیگری را
در پیش گرفت. امروزه هم با واردات انواع و اقسام کفشهای موسوم به "چینی"
قضیه بغرنجتر شده است. |  |