انقلابیون دنیامدار

انقلابیون دنیامدار

شنیده ای که ابن قتیبه می گوید :

زنی بر عایشه وارد شد و گفت: درباره زنی که فرزند کوچکش را کشته چه می گویی؟ عایشه گفت: جهنم بر او واجب شده است. آن زن گفت: درباره زنی که بیست هزار تن از فرزندان بزرگش را به قتل رسانده، چه می گویی؟

- آیا تو مید انی منظور آن زن چه بوده است؟

- او به تعداد کشته شده های جنگ جمل اشاره می کند که بیست هزار تن از لشکر عایشه کشته شدند.

- به راستی ، چگونه شد که جنگ جمل اتفاق افتاد؟

- جنگ جمل، تنها چند ماه پس از شروع خلافت امیرالمؤمنین (ع) به وقوع پیوست. آنهم به تحریک پیمان شکنانی چون طلحه و زبیر !

 

- آنها چرا؟ طلحه و زبیر که خود از صحابه برجسته پیامبر بودند. حتی پس از رحلت رسول اکرم (ص) ، زبیر جزء معدود صحابی انگشت شماری بودند که حاضر به بیعت با ابوبکر نگردید و خلافت بلافصل پیامبر را حق مسلم علی (ع) می دانست !

- آری!! ما در دوران حکومت عمر، فتوحات اسلامی زندگی مرفهی را برای مسلمانان و بخصوص امیران عرب بهمره آورد. چرا که سیاست خلیفه دوم برای تقسیم غنایم و پخش ((عطایا)) به صورتی بود که سران عرب و صحابه پیامبر از جمله طلحه و زبیر را بر دیگران ترجیح می داد. از همین رو طلحه و زبیر در دوران خلافت عمر و عثمان، علاوه بر جایگاه رفیع سیاسی، دارای ثروت انبوهی شدند که باعث بوجود آمدن روحیه دنیاگرایی و زیاده طلبی در آنها شد.

به همین دلیل، آنها انتظار داشتند پس از عثمان خلیفه شوند و یا منصب بالایی را در حکومت به دست آورند، لذا نقش عمده ای را در کشته شدن عثمان ایفا نمودند. اما پس از به خلافت رسیدن علی (ع)، آنها نه تنها از خلافت، بلکه از مناصب  حکومتی و بسیاری از امتیازاتی که عمر و عثمان برای آنها قرار داده بودند، محروم شدند. علی (ع) در اولین اقدام خود، دستور به تقسیم بالسویه بیت المال داد، که این امر خشم طلحه و زبیر را برافروخت و سبب اعتراض ایشان به حضرت شد. حتی ″ابن قتیبه″ آورده است که طلحه و زبیر ، پس از بیعت همگانی با علی (ع) نزد ایشان آمدند و گفتند : ما با تو بیعت کرده ایم برای آنکه در زمامداری با تو شریک باشیم.

پس از ملاقات آنها با امیرالمؤمنین ،‌ابن عباس نزد امام (ع) آمده و گفت: به نظر من آن دو خواهان حکومت هستند. پس زبیر را به حکومت بصره و طلحه را به حکومت کوفه بگمار !‌ اما حضرت پس از بیان آفات حاکم شدن آن دو فرمودند :

اگر من برای دفع ضرر و جلب رضایت افراد به کسی حکومت می دادم، بی گمان معاویه را بر شام می گماردم. اگر نبود حرص این دو به زمامداری و حکومت ، ممکن بود به آنها نظری داشته باشم.

- پس آن دو هم به عایشه پیوستند و به اتفاق، به بهانه خونخواهی عثمان، پیمان شکستند.

- آری ! با اینکه عایشه خود  از دشمنان عثمان بود و اولین کسی بود که او را «نعثل» نامید و همواره می گفت :

أقتلوا نعثلا قتل الله نعثلا

گفتار پیر را بکشید، خدا او را بکشد

اما بعد از مرگ عثمان هنگامی که شنید مردم با علی (ع) بیعت کرده اند، گفت: یک شب عثمان به تمام عمر علی (ع) برابری می کند

- او دیگر از علی (ع) چه می خواست؟

چرا عایشه که طبق آیه شریفه قرآن که به زنان پیامبر امر می کند که «و قرن فی بیوتکن» «در  خانه های خود بمانید» علیه حکومت اسلامی شورید و حرم رسول الله را در میان مردان به میدان کارزار آورد؟

- داستان دشمنی عایشه با علی (ع) به زمان پیامبر باز می گردد. ″عبدالفتاح عبدالمقصود″ نویسنده بزرگ سنی مذهب، در این باره می گوید:

برای دفاع امروز عایشه از عثمان، هیچ بهانه ای جز کینه اش بر ضد امام (ع) نبود. زیرا همیشه جانش از علی (ع) دردمند بود و همیشه احساساتش از تنفر به وی لبریز…

گذشته از این ،‌همان ساعتی که دید پسر ابوطالب در سرو صدای «افک» جانب او را نگرفت و از او طرفداری نکرد، همه آن کینه ها را علیه علی (ع) ذخیره کرد. در ضمن ، هر زنی دوست دارد فرزندی داشته باشد تا عواطفش را به پای او بریزد، اما روزگار او را یاری نکرد و همسری عقیم برای رسول خدا بود و لذا خیلی از این محرومیت می سوخت که چرا شوهرش رسول خدا متوجه دخترش زهرا (س) است و چنان عطوفتی نسبت به وی دارد و …

امیرالمؤمنین هم خود در کلامی دلایل کینه عایشه نسبت به خودشان را، عقد اخوت پیامبر با علی، بستن همه درب خانه های اصحاب مسجد بجز در خانه علی (ع) ، دادن پرچم پیروزی در جنگ خیبر به دست امیرالمؤمنین، ماجرای سپردن اعلام برائت به دست علی (ع) و بازگرداندن ابوبکر ، کینه عایشه نسبت به خدیجه و فاطمه و محبوبیت مولای متقیان در نزد پیامبر ، بیان می کنند.

به هر حال با اینکه مولای متقیان به هیچ وجه تمایلی به جنگ با آنها نداشت و با اینکه بارها و بارها شورشیان را به ″اطاعت″ و ″جماعت″ خواند،‌ اما شورش و قتل و غارت آنها هیچ راهی بجز جنگ برای علی (ع) باقی نگذارد که نتیجه ای فاجعه آمیز برای آنها به بار آورد.